De eerste indrukken!
Blijf op de hoogte en volg Judith
28 Oktober 2017 | Tanzania, Arusha
Hujambo! (Ja, je eerste woord Swahili is al geleerd ;))
Zit ik dan in mijn korte broek, (natuurlijk tot over de knie, want dat is gebruikelijk hier) dit verhaal te typen. Vandaag 26 graden, dus ik mag niet klagen. Allereerst zal ik eerst maar even vertellen wat ik hier nou precies ga doen. Voor mijn opleiding volg ik momenteel de minor: Internationalisering: werken in ontwikkelingslanden. Hierbij heb ik mij de afgelopen zeven weken eerst in ontwikkelingsvraagstukken en interculturele communicatie verdiept, om vervolgens de theorie in praktijk toe te passen. Dat gebeurt dus nu in Tanzania! Ik ga deze twee maanden werken bij Ajabu Adventures, een Nederlands safaribedrijf gespecialiseerd in privéreizen in Tanzania. Maandag zal ik hier beginnen. Ondertussen hoop ik dat ik de mooie plekken en cultuur van het land mag gaan zien. Dit ga ik allemaal samendoen met Laura, een vriendin van de opleiding. Erg leuk dat we dit avontuur mogen delen!
Ik ben hier natuurlijk nog maar net, maar de eerste indruk is al gemaakt. De vlucht ging goed en de tijd vloog. Tijdens de vlucht een filmpje gekeken, een dutje gedaan, wat gegeten en toen stonden we alweer met de voeten aan de grond. De deuren van het grote KLM-vliegtuig gingen open en de warmte voelden we al op onze huid. De eerste gedachte was meteen: ‘nou dat weer in Nederland gaan we zeker niet missen’.
We wisten dat het lang zou gaan duren op het vliegveld met het aanvragen van een visum en daarom liepen we al een beetje door. We mochten naar een speciale ruimte omdat we ook een werkvergunning nodig hadden. We mochten dus wel gaan zitten van deze vriendelijke meneer: op een stoel waar geen leuning meer in zat, bij het bureau die vol lag met papieren mappen en daar waar vervolgens onze registratie werd gedaan. Deze mensen waren aan het “werk” maar keken meer op hun telefoon en TV en hingen meer achterover op hun stoel dan dat er hard gewerkt werd. Ik moest er allemaal wel om lachen. Hij tekende even wat uit, schreef alles nog even op en vertelden ons dat we door mochten lopen. Schiphol heeft het allemaal wel goed geregeld dan hoor! Al met al waren we binnen een uur buiten (super snel!) en daar stond de taxichauffeur al op ons te wachten. Ook kwamen er al gelijk drie mannetjes op ons af die ons wilden helpen met de koffers en het ging allemaal zo snel dat ze binnen twee seconde al heel zachtjes “pssttt pssssttt” deden en we door hadden dat ze dit voor geld deden.
Het was ondertussen al donker buiten en de reis vervolgde. Allereerst stapte ik aan de verkeerde kant van de auto in, want het stuur zit hier rechts en de mensen rijden links. Een uur lang hebben we over één weg gereden en toen waren we er. Met groot licht rijden is hier ook heel normaal, dat iedereen in de berm/half over de straat loopt en bijna aangereden wordt ook… en ook lag er nog een dode ezel op de weg. Op de ENIGE verharde weg die er is, geen straatverlichting of verkeersborden? Kan ook allemaal. Een beetje opgelucht was ik wel toen we aan waren gekomen op bestemming. In het donker ziet alles er toch een stuk minder fijn uit dan met daglicht.
We kwamen aan bij het gastgezin/guesthouse waar we de komende tijd verblijven. Iedereen lag al in bed toen we aankwamen omdat het hier gebruikelijk is om op tijd te gaan slapen. Als het licht is, dan begint het werk ook. De eerste ochtend was dit 5.30 uur, maar het kan ook gewoon nog eerder blijkt. We hebben goed geslapen in onze klamboe (waar al gaten inzitten), dus in hoeverre het werkt geen idee. We begonnen aan onze dag. Eerst maar eens even alles uitgepakt, waar we ondertussen ook 1,5 uur over deden. De tafel ging naar de ene kant, de kast weer naar de andere kant en uiteindelijk konden we zowat onze eigen kleding- en schoenenwinkel beginnen zo vol ligt het er nu. Maar ons eigen plekje was gecreëerd! Daarna hebben we lunch gehad: Chipsie Mayai. Iets met aardappelen en ei en groente, een soort omelet en het was heel lekker! Ze hadden echt zo ons best gedaan. We worden zo lief opgevangen en de mensen hier hebben nu al meerdere keren gezegd: you are more than welcome.
Later op de dag gingen we met onze begeleider wat drinken en kregen we vele tips over het leven in Tanzania. Dit ging over veiligheid, gezondheid etc. Het is hier toch allemaal wel zo anders dan thuis. Alleen over straat na zonsondergang wordt dan ook meer dan afgeraden. Je bent en blijft toch de rijke mzungu (blanke). Jij bent de rijke en een blanke wordt gezien als rijkdom dus vandaar dat de mensen hier graag iets van je willen hebben. Goed om te weten hoe je hier dus mee moet omgaan.
Daarna toen we terugkwamen bij het huis zagen we onze huisgenoten. We zijn in totaal met 1 Oostenrijkse en 10 Nederlandse meiden, gezellige boel dus! Samen gekletst, gegeten en nog even een paar series gekeken en voor je het wist was het alweer bedtijd.
De volgende morgen was het tijd voor de city tour. Een rondleiding door Arusha van een echte local. Om 11 uur begonnen we en liepen we met vier blanke meiden achter onze gids aan. Natuurlijk werden we door iedereen aangekeken, aangesproken en weet ik wat allemaal. We gingen in een dala dala, een soort klein busje waar plaats is voor maximaal 8 personen, als je het mij vraagt. Maar hier: het kan zo gek niet worden bedacht! ALLES gaat mee in de dala dala. 15 mensen, kan gewoon. Een kip, koelkast of kinderen die het busje in worden gepropt en vervolgens op schoot worden gezet om ook mee te gaan? Ook niet iets waar je hiervan op moet kijken. Dus we begonnen vrolijk aan ons avontuur in de dala dala. Op een gegeven moment stapten we uit op een soort terrein waar alle busjes stonden (een soort stop plaats: het dala dala station). Hier dichtbij waren verschillende markten.
Onze gids vertelde ons wel 1000 keer: “be careful”. Mensen zaten aan mijn haar en zeiden: “beautiful hair”, pakten mijn hand vast zonder iets te vragen, riepen ons na, wilden ons dingen verkopen en als je denkt dat je in je comfort-zone bent? Ze kwamen nog véél dichterbij. Ik voelde mij totaal niet op mijn gemak. Je valt hier op en bent net een lopende bezienswaardigheid. We probeerden dan ook maar zo dicht bij onze gids in de buurt te lopen want het voelde niet fijn. Na een tijdje wende het eigenlijk wel, we kwamen bij andere markten en het bleek dan ook dat die stop plaats met alles busjes misschien niet helemaal de beste plaats was om te komen. Terwijl we meer aan het lopen waren en van hot naar her gingen, keken we onze ogen uit.
Het is niet voor te stellen wat je daar ziet. En ook al zou je misschien denken dat je er een voorstelling van kunt maken. Bij deze kan ik je vertellen dat het er in het echt nog veel gekker aan toe gaat. Alsof je door verschillende koeienstallen loopt (daar waren de markten), de geur komt op je af en je kan je wel raden hoe die is. We zagen vis uit emmers komen die er misschien al dagen lagen, dierenhuiden en vlees aan van alles en nog wat hangen en te veel fruit en groenten om op te noemen. Veel om je ogen uit te kijken. Mensen zaten op de grond met een kleedje en wat spullen. De fruitvliegjes nog net niet op de tomaten. Het was een hele ervaring om te zien, zo erg dat zij het hier hebben. Wat hebben wij het goed en wat hebben zij het slechter dan slecht. En nog slechter dan dat je je kan voorstellen. Op elke meter werd weer iets anders verkocht en iedereen probeerde ons dan ook dingetjes te verkopen.
Op een gegeven moment gingen we naar een Masai markt. De belangrijkste stam. Of in ieder geval: heel belangrijk. Gekleurde doeken en van allerlei schilderingen, sieraden en alles wat maar kleurrijk was, werd daar verkocht. Op een gegeven moment gingen wij bij een vrouw kijken naar een leuke typische Afrikaanse broek. Ze haalden van alles voor ons van het plafond, zonder dat we daar om vroegen. We wisten het nog niet zeker of we dit wel wilden omdat er nog zoveel meer te zien was. Maar toen we op ons vriendelijkst probeerden uit te leggen dat we het niet wilden, werd deze vrouw een beetje boos. Ze had tenslotte alles voor ons naar beneden gehaald en wij moesten en zouden wat bij haar kopen. Afdingen hadden we ook nog niet gedaan dus dat ging ook nog niet echt soepel. Maar we hebben nu allemaal wel een hele leuke broek!
De citytour zou in totaal 3 uur duren, maar onze gids was zo enthousiast en wilde maar al te graag alles laten zien. In totaal hebben we 5 uur door de stad gelopen. Elk straatje lijkt weer op een straatje wat je daarvoor hebt gezien en ik ken het hier dus nog niet echt. Maar ja, dat zal wel komen. Al met al was het hartstikke gezellig samen. ’s Avonds zijn we met alle meiden van het huis uiteten geweest. Hier hebben we een lekker biertje gedronken en een pizza gegeten :). Weer een geslaagde dag dus met veel nieuwe indrukken!
Vandaag zijn we met 8 meiden naar een schildercursus geweest. Dit was echt super leuk en hier hebben we even in drie uur tijd een eigen mooi portret gemaakt. Wel met een beetje hulp natuurlijk, haha. Het ‘echte Afrika’, hangt nu boven mijn bed. Daarna hebben we geluncht en nu is het tijd om even bij te komen op de bank. Vanavond gaan we stappen met z’n allen, het is tenslotte zaterdag!
Morgen gaan we naar de kerk omdat we daar zijn uitgenodigd door de moeder van ons huis. Geloof is hier ook erg belangrijk. Ik ben benieuwd! Ook is het plan om ’s middags te gaan zwemmen. Er is hier in de buurt een luxe hotel waar wij gebruik mogen maken van het zwembad. Dus dat is ook nog niet zo verkeerd dacht ik zo. Alles tot nu toe dus dikke prima!
Groetjes uit het zonnige Tanzania!
Zit ik dan in mijn korte broek, (natuurlijk tot over de knie, want dat is gebruikelijk hier) dit verhaal te typen. Vandaag 26 graden, dus ik mag niet klagen. Allereerst zal ik eerst maar even vertellen wat ik hier nou precies ga doen. Voor mijn opleiding volg ik momenteel de minor: Internationalisering: werken in ontwikkelingslanden. Hierbij heb ik mij de afgelopen zeven weken eerst in ontwikkelingsvraagstukken en interculturele communicatie verdiept, om vervolgens de theorie in praktijk toe te passen. Dat gebeurt dus nu in Tanzania! Ik ga deze twee maanden werken bij Ajabu Adventures, een Nederlands safaribedrijf gespecialiseerd in privéreizen in Tanzania. Maandag zal ik hier beginnen. Ondertussen hoop ik dat ik de mooie plekken en cultuur van het land mag gaan zien. Dit ga ik allemaal samendoen met Laura, een vriendin van de opleiding. Erg leuk dat we dit avontuur mogen delen!
Ik ben hier natuurlijk nog maar net, maar de eerste indruk is al gemaakt. De vlucht ging goed en de tijd vloog. Tijdens de vlucht een filmpje gekeken, een dutje gedaan, wat gegeten en toen stonden we alweer met de voeten aan de grond. De deuren van het grote KLM-vliegtuig gingen open en de warmte voelden we al op onze huid. De eerste gedachte was meteen: ‘nou dat weer in Nederland gaan we zeker niet missen’.
We wisten dat het lang zou gaan duren op het vliegveld met het aanvragen van een visum en daarom liepen we al een beetje door. We mochten naar een speciale ruimte omdat we ook een werkvergunning nodig hadden. We mochten dus wel gaan zitten van deze vriendelijke meneer: op een stoel waar geen leuning meer in zat, bij het bureau die vol lag met papieren mappen en daar waar vervolgens onze registratie werd gedaan. Deze mensen waren aan het “werk” maar keken meer op hun telefoon en TV en hingen meer achterover op hun stoel dan dat er hard gewerkt werd. Ik moest er allemaal wel om lachen. Hij tekende even wat uit, schreef alles nog even op en vertelden ons dat we door mochten lopen. Schiphol heeft het allemaal wel goed geregeld dan hoor! Al met al waren we binnen een uur buiten (super snel!) en daar stond de taxichauffeur al op ons te wachten. Ook kwamen er al gelijk drie mannetjes op ons af die ons wilden helpen met de koffers en het ging allemaal zo snel dat ze binnen twee seconde al heel zachtjes “pssttt pssssttt” deden en we door hadden dat ze dit voor geld deden.
Het was ondertussen al donker buiten en de reis vervolgde. Allereerst stapte ik aan de verkeerde kant van de auto in, want het stuur zit hier rechts en de mensen rijden links. Een uur lang hebben we over één weg gereden en toen waren we er. Met groot licht rijden is hier ook heel normaal, dat iedereen in de berm/half over de straat loopt en bijna aangereden wordt ook… en ook lag er nog een dode ezel op de weg. Op de ENIGE verharde weg die er is, geen straatverlichting of verkeersborden? Kan ook allemaal. Een beetje opgelucht was ik wel toen we aan waren gekomen op bestemming. In het donker ziet alles er toch een stuk minder fijn uit dan met daglicht.
We kwamen aan bij het gastgezin/guesthouse waar we de komende tijd verblijven. Iedereen lag al in bed toen we aankwamen omdat het hier gebruikelijk is om op tijd te gaan slapen. Als het licht is, dan begint het werk ook. De eerste ochtend was dit 5.30 uur, maar het kan ook gewoon nog eerder blijkt. We hebben goed geslapen in onze klamboe (waar al gaten inzitten), dus in hoeverre het werkt geen idee. We begonnen aan onze dag. Eerst maar eens even alles uitgepakt, waar we ondertussen ook 1,5 uur over deden. De tafel ging naar de ene kant, de kast weer naar de andere kant en uiteindelijk konden we zowat onze eigen kleding- en schoenenwinkel beginnen zo vol ligt het er nu. Maar ons eigen plekje was gecreëerd! Daarna hebben we lunch gehad: Chipsie Mayai. Iets met aardappelen en ei en groente, een soort omelet en het was heel lekker! Ze hadden echt zo ons best gedaan. We worden zo lief opgevangen en de mensen hier hebben nu al meerdere keren gezegd: you are more than welcome.
Later op de dag gingen we met onze begeleider wat drinken en kregen we vele tips over het leven in Tanzania. Dit ging over veiligheid, gezondheid etc. Het is hier toch allemaal wel zo anders dan thuis. Alleen over straat na zonsondergang wordt dan ook meer dan afgeraden. Je bent en blijft toch de rijke mzungu (blanke). Jij bent de rijke en een blanke wordt gezien als rijkdom dus vandaar dat de mensen hier graag iets van je willen hebben. Goed om te weten hoe je hier dus mee moet omgaan.
Daarna toen we terugkwamen bij het huis zagen we onze huisgenoten. We zijn in totaal met 1 Oostenrijkse en 10 Nederlandse meiden, gezellige boel dus! Samen gekletst, gegeten en nog even een paar series gekeken en voor je het wist was het alweer bedtijd.
De volgende morgen was het tijd voor de city tour. Een rondleiding door Arusha van een echte local. Om 11 uur begonnen we en liepen we met vier blanke meiden achter onze gids aan. Natuurlijk werden we door iedereen aangekeken, aangesproken en weet ik wat allemaal. We gingen in een dala dala, een soort klein busje waar plaats is voor maximaal 8 personen, als je het mij vraagt. Maar hier: het kan zo gek niet worden bedacht! ALLES gaat mee in de dala dala. 15 mensen, kan gewoon. Een kip, koelkast of kinderen die het busje in worden gepropt en vervolgens op schoot worden gezet om ook mee te gaan? Ook niet iets waar je hiervan op moet kijken. Dus we begonnen vrolijk aan ons avontuur in de dala dala. Op een gegeven moment stapten we uit op een soort terrein waar alle busjes stonden (een soort stop plaats: het dala dala station). Hier dichtbij waren verschillende markten.
Onze gids vertelde ons wel 1000 keer: “be careful”. Mensen zaten aan mijn haar en zeiden: “beautiful hair”, pakten mijn hand vast zonder iets te vragen, riepen ons na, wilden ons dingen verkopen en als je denkt dat je in je comfort-zone bent? Ze kwamen nog véél dichterbij. Ik voelde mij totaal niet op mijn gemak. Je valt hier op en bent net een lopende bezienswaardigheid. We probeerden dan ook maar zo dicht bij onze gids in de buurt te lopen want het voelde niet fijn. Na een tijdje wende het eigenlijk wel, we kwamen bij andere markten en het bleek dan ook dat die stop plaats met alles busjes misschien niet helemaal de beste plaats was om te komen. Terwijl we meer aan het lopen waren en van hot naar her gingen, keken we onze ogen uit.
Het is niet voor te stellen wat je daar ziet. En ook al zou je misschien denken dat je er een voorstelling van kunt maken. Bij deze kan ik je vertellen dat het er in het echt nog veel gekker aan toe gaat. Alsof je door verschillende koeienstallen loopt (daar waren de markten), de geur komt op je af en je kan je wel raden hoe die is. We zagen vis uit emmers komen die er misschien al dagen lagen, dierenhuiden en vlees aan van alles en nog wat hangen en te veel fruit en groenten om op te noemen. Veel om je ogen uit te kijken. Mensen zaten op de grond met een kleedje en wat spullen. De fruitvliegjes nog net niet op de tomaten. Het was een hele ervaring om te zien, zo erg dat zij het hier hebben. Wat hebben wij het goed en wat hebben zij het slechter dan slecht. En nog slechter dan dat je je kan voorstellen. Op elke meter werd weer iets anders verkocht en iedereen probeerde ons dan ook dingetjes te verkopen.
Op een gegeven moment gingen we naar een Masai markt. De belangrijkste stam. Of in ieder geval: heel belangrijk. Gekleurde doeken en van allerlei schilderingen, sieraden en alles wat maar kleurrijk was, werd daar verkocht. Op een gegeven moment gingen wij bij een vrouw kijken naar een leuke typische Afrikaanse broek. Ze haalden van alles voor ons van het plafond, zonder dat we daar om vroegen. We wisten het nog niet zeker of we dit wel wilden omdat er nog zoveel meer te zien was. Maar toen we op ons vriendelijkst probeerden uit te leggen dat we het niet wilden, werd deze vrouw een beetje boos. Ze had tenslotte alles voor ons naar beneden gehaald en wij moesten en zouden wat bij haar kopen. Afdingen hadden we ook nog niet gedaan dus dat ging ook nog niet echt soepel. Maar we hebben nu allemaal wel een hele leuke broek!
De citytour zou in totaal 3 uur duren, maar onze gids was zo enthousiast en wilde maar al te graag alles laten zien. In totaal hebben we 5 uur door de stad gelopen. Elk straatje lijkt weer op een straatje wat je daarvoor hebt gezien en ik ken het hier dus nog niet echt. Maar ja, dat zal wel komen. Al met al was het hartstikke gezellig samen. ’s Avonds zijn we met alle meiden van het huis uiteten geweest. Hier hebben we een lekker biertje gedronken en een pizza gegeten :). Weer een geslaagde dag dus met veel nieuwe indrukken!
Vandaag zijn we met 8 meiden naar een schildercursus geweest. Dit was echt super leuk en hier hebben we even in drie uur tijd een eigen mooi portret gemaakt. Wel met een beetje hulp natuurlijk, haha. Het ‘echte Afrika’, hangt nu boven mijn bed. Daarna hebben we geluncht en nu is het tijd om even bij te komen op de bank. Vanavond gaan we stappen met z’n allen, het is tenslotte zaterdag!
Morgen gaan we naar de kerk omdat we daar zijn uitgenodigd door de moeder van ons huis. Geloof is hier ook erg belangrijk. Ik ben benieuwd! Ook is het plan om ’s middags te gaan zwemmen. Er is hier in de buurt een luxe hotel waar wij gebruik mogen maken van het zwembad. Dus dat is ook nog niet zo verkeerd dacht ik zo. Alles tot nu toe dus dikke prima!
Groetjes uit het zonnige Tanzania!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
