One week left!
Blijf op de hoogte en volg Judith
15 December 2017 | Tanzania, Arusha
Hello!
Nog maar één week...dit is helemaal gek. De vorige blog die ik schreef eindigde ik met: nog 3 weken te gaan. En nu? Nu is de laatste stagedag al geweest en is het aftellen al helemaal begonnen.
Na ons avontuurlijke safari weekendje van laatst, heb ik de afgelopen weken nog weer het een en ander meegemaakt. Het grappige was dat er in het nieuws in Nederland was dat de stroom er in heel Tanzania af was en dat miljoenen mensen dus zonder stroom zaten. Dit bericht heb ik een paar keer toegestuurd gekregen van de mensen thuis, maar wat zij volgens mij niet weten is dat de stroom er hier wel minimaal één keer per dag af gaat. Je moet dus ook blij zijn als je een warme douche hebt en je apparaten kan opladen. Dus wat dit betreft was dit absoluut niet nieuwswaardig haha. Maar toch weer erg grappig. Wij hadden (logisch) die dag dus ook geen stroom en het was onze thuiswerkdag. Helaas dus niet veel kunnen doen omdat de laptop ook leeg was, maar ja onmacht he?...
De zaterdag erna ben ik met zes andere meiden gaan paardrijden. Helemaal niks voor mij natuurlijk, maar ik vond het ook wel weer heel erg leuk om mee te gaan dus dat gebeurde dan ook. Voor het eerst in mijn leven (zover ik kan herinneren) heb ik dus op een paard gezeten. En wat vond ik het eng in het begin haha, wat een grote beesten... We kwamen daar aan en helaas was de boeking niet goed doorgekomen dus moesten we nog wachten tot de paarden allemaal opgezadeld waren. We konden de paarden dus al een beetje bekijken en ze kwamen dan ook hard aangerend. Een wit paard kwam helemaal op het laatst nog aanrennen en was volgens mij een beetje de weg kwijt. Ik dacht gelijk: nou liever niet die, want die zag er toch zo wild uit. Maar toen we allemaal een paard toegewezen moesten krijgen en de vrolijke meneer vertelde dat het witte paard voor de meest beginnende rijder was, zei ik maar gauw dat ik dat paard wel wilde. Dus binnen twee seconde zat ik op Amerigo, ook wel Flora genoemd. De eerste paar minuten wist ik natuurlijk helemaal niet wat ik moest doen en ik hoopte alleen maar dat het paard zou blijven staan. Gelukkig waren er een paar meiden bij met ervaring en dus zo ging het na een tijdje al beter. Toen gingen we weg met z’n allen en reden we na 5 minuten al langs de eerste wildebeesten (gnoes). Op een paar meter afstand waren ze te zien, super mooi. We gingen langs bos en boom en kwamen op een gegeven moment bij de zebra’s. Ook zagen we veel soorten herten. Het was heel mooi en erg leuk om te doen. ’s Middags zijn we nog naar het zwembad gegaan en ’s avonds heb ik een filmpje gekeken met Laura en wat wijntjes gedronken. Zondag heb ik lekker lang uitgeslapen, hoewel de moskee wel weer vrolijk geluid maakte om wat was het, 5 uur? Maar goed, gelukkig heb ik daar weer doorheen kunnen slapen. ’s Middags ben ik met Astrid en Laura wezen lunchen en weer wezen zwemmen. Fijn leven, 3 december en 31 graden ;).
Op 5 december was het ook in Tanzania tijd voor sinterklaas! We waren met iedereen van het huis (13) en gingen een dobbelspel spelen. Iedereen had van tevoren cadeautjes gekocht en we hadden zelfs lekkere pepernoten! Toen gingen we dus een dobbelspel doen met dat je een cadeau mag kiezen, een cadeau van een ander mag afpakken, je cadeau moet doorschuiven en uitpakken et cetera. Je kan je dus ook wel voorstellen hoe fanatiek iedereen dus werd. We hebben veel gelachen en het was echt een super geslaagde avond.
De dag erna gingen we bij onze collega thuiswerken en moesten we met de daladala daarheen. Hij zat (as usual) al helemaal volgepropt toen wij erin wilden en moesten dus staan. Maar op een gegeven moment stopten we en gingen er heel veel mensen uit. We konden dus mooi op het eerste bankje zitten aangezien deze leeg was. In totaal zaten we denk ik nog maar met vijf mensen erin, totdat Laura en ik opeens tegen elkaar zeiden: ‘ruik je dat ook’? Er kwam echt een brandlucht vanaf, maar ja die motoren hier moeten altijd volle toeren draaien dus ik dacht niet gelijk dat er iets aan de hand zou zijn. Totdat iedereen van alles begon te roepen (of course ook in Swahili en laat ik dat nou net niet begrijpen), waarbij we dus wel dachten dat we er maar uit moesten gaan. Dus wij uit dat busje…zien we opeens dat het voorwiel in brand stond! En niet zo’n klein beetje ook. De vlammen kwamen er gewoon uit. En de chauffeur rijdt er ook even vrolijk mee weg?! Nou, wij maar gauw in een ander busje gegaan. Goed begin van de dag haha. Toen we thuiskwamen na de werkdag was er weer geen stroom. Zoals wij hier dus vaak yahtzee spelen, gebeurt dit dus ook vaak in het donker. Na vier uur waren we ongeveer uitgespeeld.
Op vrijdag zijn we ’s avonds weer uiteten geweest (ook zoals altijd) en op zaterdag moesten we dat dus maar weer even goed maken. Toen ben ik samen met Esmee naar Future Stars Academy geweest! Ja het klinkt heel wat, maar dat viel wel mee. Het Tanzaniaanse voetbalniveau is niet zo hoog, althans, niet bij de vrouwen. We hebben hier een super fanatieke dag gehad en hebben hier een ochtendje gevoetbald. Mijn conditie na twee maand was wel een beetje slecht en ook had ik wel last van het hoogteverschil. Maar al met al was het wel echt super fijn om weer eens wat aan beweging te doen. ’s Middags heb ik alleen maar op de bank gelegen en wat films gekeken en ’s avonds hebben we met z’n allen leuke spelletjes gedaan. De dag erna zou ik namelijk weer op safari gaan!
Tarangire National Park was het dit keer! Om kwart over 6 werd ik alweer wakker op de zondagmorgen, dit keer niet van de moskee maar van de kerk. En toen ik om kwart over 7 aan het ontbijt zat vroegen de Tanzaniaanse meiden die hier werken of ik naar de kerk ging. HA-HA. Wat dachten ze wel niet, euhm nee… ik ging op safari. Omdat iedereen in het huis al naar dit park was geweest of de rest van de mensen van het huis nog erheen gaat met vrienden en familie die hierheen komen, had ik maar een groepstour geboekt. Ik wist totaal niet met wie ik zou gaan of wat ik had moeten verwachten, maar het was een heel leuk Nederlands en Belgisch stel. Dus met vier andere ben ik daar toen heen geweest, we hebben veel gelachen en het was weer eens een geslaagde dag. Ik kon de olifanten zo ongeveer aanraken, zo dichtbij waren ze. En de eerste is dan misschien nog speciaal, maar na er 400 gezien te hebben valt dat toch wel weer mee.. Het landschap was erg gevarieerd en heel mooi. Helaas heb ik geen nieuwe dieren gezien en het blijft dan ook bij de BIG3 in plaats van de BIG5, maar achja je kan niet alles hebben.
Afgelopen week had ik mijn laatste stageweek. Dus tot en met gisteren heb ik nog gewerkt. Ik heb al mijn opdrachten afgemaakt en gisteren was een erg leuke afsluiting. Iedereen van het bedrijf (ook alle gidsen!) waren gekomen. We hebben samen een groepsfoto gemaakt en veel gekletst en gelachen. Daarna zijn we ook nog op stage blijven eten en hebben we de dag goed afgesloten met champagne, later gevolgd door een lekker wijntje. En het eten dat ik daar heb gegeten: het lekkerste eten dat ik in Tanzania heb gehad. Zoveel groente!! Daar kijk ik ook echt weer naar uit als ik thuis ben. Een heel gek gevoel dat stage nu af is, het is allemaal zo snel gegaan. Ik ben blij met de feedback die ik heb gekregen en gelukkig waren ze erg blij met wat Laura en ik voor hen hebben kunnen betekenen. Het idee dat dit nu ook alweer is afgesloten is heel gek. Maar het idee dat ik volgende week weer naar huis ga is nog gekker! Zo word ik hier al uitgelachen door mijn kerstmuziek die ik ook beluister terwijl ik aan het douchen ben…
Het gaat wat worden; van 30 graden naar 0 graden… Maar volgende week donderdag om drie uur sta ik weer op Nederlandse bodem. Erg veel zin om kerst weer met familie en vrienden te vieren dus eigenlijk kan ik ook niet meer wachten. Maar eerst nu nog genieten van de leuke mensen hier en het lekkere weer. Vanavond gaan we nog uiteten, morgen misschien naar watervallen hier in de buurt en op zondag nog naar Lake Manyara National Park. Ja ja, dit is dan ook écht het laatste nationale park. Verder moet ik de komende dagen nog flink aan de slag voor school dus ben ik daar wel weer druk mee en woensdag ga ik naar een hotel vlak bij het vliegveld omdat ik donderdagochtend heel vroeg vlieg.
Mijn laatste blog dus, maar ik zie jullie snel weer!!
Liefs
Nog maar één week...dit is helemaal gek. De vorige blog die ik schreef eindigde ik met: nog 3 weken te gaan. En nu? Nu is de laatste stagedag al geweest en is het aftellen al helemaal begonnen.
Na ons avontuurlijke safari weekendje van laatst, heb ik de afgelopen weken nog weer het een en ander meegemaakt. Het grappige was dat er in het nieuws in Nederland was dat de stroom er in heel Tanzania af was en dat miljoenen mensen dus zonder stroom zaten. Dit bericht heb ik een paar keer toegestuurd gekregen van de mensen thuis, maar wat zij volgens mij niet weten is dat de stroom er hier wel minimaal één keer per dag af gaat. Je moet dus ook blij zijn als je een warme douche hebt en je apparaten kan opladen. Dus wat dit betreft was dit absoluut niet nieuwswaardig haha. Maar toch weer erg grappig. Wij hadden (logisch) die dag dus ook geen stroom en het was onze thuiswerkdag. Helaas dus niet veel kunnen doen omdat de laptop ook leeg was, maar ja onmacht he?...
De zaterdag erna ben ik met zes andere meiden gaan paardrijden. Helemaal niks voor mij natuurlijk, maar ik vond het ook wel weer heel erg leuk om mee te gaan dus dat gebeurde dan ook. Voor het eerst in mijn leven (zover ik kan herinneren) heb ik dus op een paard gezeten. En wat vond ik het eng in het begin haha, wat een grote beesten... We kwamen daar aan en helaas was de boeking niet goed doorgekomen dus moesten we nog wachten tot de paarden allemaal opgezadeld waren. We konden de paarden dus al een beetje bekijken en ze kwamen dan ook hard aangerend. Een wit paard kwam helemaal op het laatst nog aanrennen en was volgens mij een beetje de weg kwijt. Ik dacht gelijk: nou liever niet die, want die zag er toch zo wild uit. Maar toen we allemaal een paard toegewezen moesten krijgen en de vrolijke meneer vertelde dat het witte paard voor de meest beginnende rijder was, zei ik maar gauw dat ik dat paard wel wilde. Dus binnen twee seconde zat ik op Amerigo, ook wel Flora genoemd. De eerste paar minuten wist ik natuurlijk helemaal niet wat ik moest doen en ik hoopte alleen maar dat het paard zou blijven staan. Gelukkig waren er een paar meiden bij met ervaring en dus zo ging het na een tijdje al beter. Toen gingen we weg met z’n allen en reden we na 5 minuten al langs de eerste wildebeesten (gnoes). Op een paar meter afstand waren ze te zien, super mooi. We gingen langs bos en boom en kwamen op een gegeven moment bij de zebra’s. Ook zagen we veel soorten herten. Het was heel mooi en erg leuk om te doen. ’s Middags zijn we nog naar het zwembad gegaan en ’s avonds heb ik een filmpje gekeken met Laura en wat wijntjes gedronken. Zondag heb ik lekker lang uitgeslapen, hoewel de moskee wel weer vrolijk geluid maakte om wat was het, 5 uur? Maar goed, gelukkig heb ik daar weer doorheen kunnen slapen. ’s Middags ben ik met Astrid en Laura wezen lunchen en weer wezen zwemmen. Fijn leven, 3 december en 31 graden ;).
Op 5 december was het ook in Tanzania tijd voor sinterklaas! We waren met iedereen van het huis (13) en gingen een dobbelspel spelen. Iedereen had van tevoren cadeautjes gekocht en we hadden zelfs lekkere pepernoten! Toen gingen we dus een dobbelspel doen met dat je een cadeau mag kiezen, een cadeau van een ander mag afpakken, je cadeau moet doorschuiven en uitpakken et cetera. Je kan je dus ook wel voorstellen hoe fanatiek iedereen dus werd. We hebben veel gelachen en het was echt een super geslaagde avond.
De dag erna gingen we bij onze collega thuiswerken en moesten we met de daladala daarheen. Hij zat (as usual) al helemaal volgepropt toen wij erin wilden en moesten dus staan. Maar op een gegeven moment stopten we en gingen er heel veel mensen uit. We konden dus mooi op het eerste bankje zitten aangezien deze leeg was. In totaal zaten we denk ik nog maar met vijf mensen erin, totdat Laura en ik opeens tegen elkaar zeiden: ‘ruik je dat ook’? Er kwam echt een brandlucht vanaf, maar ja die motoren hier moeten altijd volle toeren draaien dus ik dacht niet gelijk dat er iets aan de hand zou zijn. Totdat iedereen van alles begon te roepen (of course ook in Swahili en laat ik dat nou net niet begrijpen), waarbij we dus wel dachten dat we er maar uit moesten gaan. Dus wij uit dat busje…zien we opeens dat het voorwiel in brand stond! En niet zo’n klein beetje ook. De vlammen kwamen er gewoon uit. En de chauffeur rijdt er ook even vrolijk mee weg?! Nou, wij maar gauw in een ander busje gegaan. Goed begin van de dag haha. Toen we thuiskwamen na de werkdag was er weer geen stroom. Zoals wij hier dus vaak yahtzee spelen, gebeurt dit dus ook vaak in het donker. Na vier uur waren we ongeveer uitgespeeld.
Op vrijdag zijn we ’s avonds weer uiteten geweest (ook zoals altijd) en op zaterdag moesten we dat dus maar weer even goed maken. Toen ben ik samen met Esmee naar Future Stars Academy geweest! Ja het klinkt heel wat, maar dat viel wel mee. Het Tanzaniaanse voetbalniveau is niet zo hoog, althans, niet bij de vrouwen. We hebben hier een super fanatieke dag gehad en hebben hier een ochtendje gevoetbald. Mijn conditie na twee maand was wel een beetje slecht en ook had ik wel last van het hoogteverschil. Maar al met al was het wel echt super fijn om weer eens wat aan beweging te doen. ’s Middags heb ik alleen maar op de bank gelegen en wat films gekeken en ’s avonds hebben we met z’n allen leuke spelletjes gedaan. De dag erna zou ik namelijk weer op safari gaan!
Tarangire National Park was het dit keer! Om kwart over 6 werd ik alweer wakker op de zondagmorgen, dit keer niet van de moskee maar van de kerk. En toen ik om kwart over 7 aan het ontbijt zat vroegen de Tanzaniaanse meiden die hier werken of ik naar de kerk ging. HA-HA. Wat dachten ze wel niet, euhm nee… ik ging op safari. Omdat iedereen in het huis al naar dit park was geweest of de rest van de mensen van het huis nog erheen gaat met vrienden en familie die hierheen komen, had ik maar een groepstour geboekt. Ik wist totaal niet met wie ik zou gaan of wat ik had moeten verwachten, maar het was een heel leuk Nederlands en Belgisch stel. Dus met vier andere ben ik daar toen heen geweest, we hebben veel gelachen en het was weer eens een geslaagde dag. Ik kon de olifanten zo ongeveer aanraken, zo dichtbij waren ze. En de eerste is dan misschien nog speciaal, maar na er 400 gezien te hebben valt dat toch wel weer mee.. Het landschap was erg gevarieerd en heel mooi. Helaas heb ik geen nieuwe dieren gezien en het blijft dan ook bij de BIG3 in plaats van de BIG5, maar achja je kan niet alles hebben.
Afgelopen week had ik mijn laatste stageweek. Dus tot en met gisteren heb ik nog gewerkt. Ik heb al mijn opdrachten afgemaakt en gisteren was een erg leuke afsluiting. Iedereen van het bedrijf (ook alle gidsen!) waren gekomen. We hebben samen een groepsfoto gemaakt en veel gekletst en gelachen. Daarna zijn we ook nog op stage blijven eten en hebben we de dag goed afgesloten met champagne, later gevolgd door een lekker wijntje. En het eten dat ik daar heb gegeten: het lekkerste eten dat ik in Tanzania heb gehad. Zoveel groente!! Daar kijk ik ook echt weer naar uit als ik thuis ben. Een heel gek gevoel dat stage nu af is, het is allemaal zo snel gegaan. Ik ben blij met de feedback die ik heb gekregen en gelukkig waren ze erg blij met wat Laura en ik voor hen hebben kunnen betekenen. Het idee dat dit nu ook alweer is afgesloten is heel gek. Maar het idee dat ik volgende week weer naar huis ga is nog gekker! Zo word ik hier al uitgelachen door mijn kerstmuziek die ik ook beluister terwijl ik aan het douchen ben…
Het gaat wat worden; van 30 graden naar 0 graden… Maar volgende week donderdag om drie uur sta ik weer op Nederlandse bodem. Erg veel zin om kerst weer met familie en vrienden te vieren dus eigenlijk kan ik ook niet meer wachten. Maar eerst nu nog genieten van de leuke mensen hier en het lekkere weer. Vanavond gaan we nog uiteten, morgen misschien naar watervallen hier in de buurt en op zondag nog naar Lake Manyara National Park. Ja ja, dit is dan ook écht het laatste nationale park. Verder moet ik de komende dagen nog flink aan de slag voor school dus ben ik daar wel weer druk mee en woensdag ga ik naar een hotel vlak bij het vliegveld omdat ik donderdagochtend heel vroeg vlieg.
Mijn laatste blog dus, maar ik zie jullie snel weer!!
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
