Update from Arusha!
Blijf op de hoogte en volg Judith
04 November 2017 | Tanzania, Arusha
Mambo! Zoals ze hier hoi zeggen... ;)
Het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat ik iets heb geschreven en het is dan ook gelijk zo dat ik al helemaal weer moet nadenken over wat ik nou eigenlijk precies heb gedaan.
Zaterdagavond gingen we met alle meiden van het huis stappen. Dat was erg gezellig en leuk! Jammer dat er weinig tot geen Afrikaanse muziek was, maar gewoon top 40 muziek. Voor ons heel leuk natuurlijk omdat wij dat ook kenden, maar had me ook wel erg verheugd op een paar schuddende kontjes en losvliegende heupen, haha. Onze vaste taxichauffeur haalde ons op en bracht ons weer veilig naar huis. Toen ik op de klok keek was het alweer half 4 en bedachten wij ons toen dat de zondagochtend naar de kerk toch niks ging worden. Daarom sliepen we de volgende morgen dus ook wat langer uit en was het alweer middag toen ik aan het ontbijt zat. We hebben deze zondag dan ook weinig gedaan aangezien het ook wel fijn was om een keertje niet zo veel te doen. Uiteindelijk hebben we toch om half 4 nog besloten om wat te gaan drinken bij het Mount Meru hotel. Helaas zat zwemmen er niet in omdat het weer niet zo goed was. Hier heb ik met drie andere meiden wat gedronken en gegeten en verder ’s avonds wat spelletjes gedaan. Maandag zou de eerste stagedag zijn dus ik dook dan ook weer vroeg mijn bedje in!
De volgende dag was het zo ver: de eerste dag bij Ajabu Adventures. Een Nederlands safaribedrijf, gespecialiseerd in privéreizen naar Tanzania. Hier gaan Laura en ik de komende 7 weken werken. Het kennismakingsgesprek was erg leuk en ik voelde me gelijk welkom. We werden de volgende dag al gelijk uitgenodigd om een kijkje te gaan nemen in de omgeving. Hier zijn we naar verschillende lodges en campsites geweest. Nu hebben we dus ook een beter beeld van Tanzania, de accommodaties en het mooie landschap. Het waren twee leuke dagen. We hebben veel gewandeld: van bananenplantages tot aan bossen met beekjes, met vogels, apen en van alles wat er te zien was. De omgeving was zó mooi en zo anders dan in de stad! Het echte Afrika kwam hier veel meer naar voren, ik genoot van elk moment.
Ook zijn we nog naar een dorpje geweest van de Masai (stam) en hebben we hier mogen zien hoe de mensen hier leven. Zij leven hier nog zo traditioneel, ongelofelijk. Om water te halen moeten ze dan ook vaak ver lopen en veel moeite doen. In verband met de grote droogte waren er helaas bij deze stam ook al tien koeien overleden. Verder hebben mannen hier vaak meerdere vrouwen. Daar zal de Nederlandse man vast jaloers op zijn ;). En zo zijn er nog vele andere dingen die ik toen gehoord heb, erg interessant. Het welkom was hier ook heel warm en iedereen ging voor ons zingen en dansen. Ze wilden graag dat we met hun op de foto gingen en kregen dan ook een speciale ketting om. Ook kregen we een rondleiding in een van de huizen waar een Masai vrouw woont, erg speciaal. Mijn ogen moesten ongeveer 5 minuten wennen aan het donker, maar daarna kon ik dan ook zien hoe het ervan binnenuit zag. Heel bizar om te horen allemaal en ergens weet je wel dat het zo gaat, maar als je het dan van zo dichtbij meemaakt is het toch anders.
Toen we weer op weg naar huis waren kwamen we olifanten en giraffen tegen! Hele kuddes bij elkaar. Een olifant stak zelfs de weg over. En REUSACHTIG dat die was! Zonder ook maar een nationaal park in te gaan of wat dan ook, ze stonden daar gewoon. Ongelofelijk om te zien, zo mooi! En dan heb ik nog niet eens écht een safari gehad. Dat voelde wel heel speciaal en we waren dan ook erg enthousiast naar alles wat we hebben gezien. Veel nieuwe indrukken weer.
Later die avond was er een groot feest in de tuin. De moeder van de eigenaresse van dit huis werd 100. Ze zag er niet uit als 100 en misschien was ze wel 89, 98 of 108? Wie zal het weten. In die tijd hadden de mensen hier ook nog geen ID kaart of wat dan ook. Maar leuk dat er werd gevierd dat ze 100 was geworden haha. De hele tuin werd omgebouwd, er kwam zelfs een zangkoor. Er waren heel veel mensen en er was heel veel eten. Het was feest! Als klap op de vuurpijl werd een geit binnen gereden die eerder die middag met liefde was afgeslacht en dan ook eerst in onze tuin heeft gehangen aan een draadje. Maar dit was hét toetje, een echte traditie hier. Daarna konden de mensen gaan dansen en begon het pas eigenlijk echt. Alles werd in Swahili vertelt dus ik verstond er allemaal weinig van, maar toch leuk om weer te hebben meegemaakt!
Die dag daarna was dus eigenlijk pas mijn eerste echte werkdag. Het kost ons een uur om met de dala dala (dat kleine busje waar iedereen in wordt gepropt), naar werk te komen. Het ging eerder die keren allemaal goed. Tot deze dag. We werden zo maar ergens gedropt in de middle of no where en we hadden geen idee waar we waren. Iedereen keek ons aan en toen we de weg vroegen in het Engels begreep niemand ons. Ook weer een ding: een Engelssprekend land, maar vrij weinig mensen die Engels kunnen. Uiteindelijk zei een man dat het naar links was, terwijl de andere man zei dat het naar rechts was. Chaos dus haha. We probeerden rustig te blijven maar aan Google Maps heb je ook hier niet echt wat en bovendien als je laat zien dat je een Iphone 6 hebt, loop je wel erg met je spullen te koop. Toen ineens kwam onze redder in nood aanlopen. Een Masai man die we wel vertrouwden. Hij ging dan ook mee met ons in een busje en we werden vervolgens weer overgezet in een ander busje.
Ik wil dan ook even terugkomen op mijn eerdere blog waarin ik zei dat alles meeging in de dala dala. Het record van deze dala dala waar we ingingen was dat we met 32 mensen erin zaten! Terwijl er altijd maar 9 stoeltjes zijn hé. En dan is het regenseizoen hier begonnen, liepen we al een halfuur in de regen als twee verzopen katjes en moesten we ook nog opgepropt in dat busje. Het was dan maar zo. Achteraf lachen we er heel erg om. We vertelden dat we er 1 stop NA de airport uit moesten. Maar toen we bij het vliegveld waren werden we er daar eigenlijk uitgegooid. Toen zijn we dat stuk ook maar weer gaan lopen. Naast een grote weg waar wel 80 wordt gereden of harder, in de drek omdat het zo hard regende en iedereen die ongeveer toeterde met het idee: wat doen jullie hier? Gelukkig kwam onze baas ons tegemoet rijden en konden we warm mee met hem in de auto. Eenmaal aangekomen (2 uur later) kon onze werkdag beginnen. Hoewel het begin van de dag dus niet zo goed was, heb ik mij die dag erg goed vermaakt. We zijn gelijk begonnen aan de opdrachten en ’s middags klaarde het alweer op buiten en scheen de zon.
’s Avonds was mijn eerste les Swahili (taal hier). Nou ik bak er echt helemaal niks van en kan alleen hoi, doei, bedankt en nee zeggen. Maar goed volgende week weer een poging!
Vrijdag werden we opgehaald door een collega. Hoefden we de hele tocht niet weer te doen haha. Dat was erg fijn en een fijne werkdag weer gehad. ’s Avonds zijn we met een paar meiden weer uiteten geweest. Vandaag regent het de hele dag. Het is volgens mij nog geen minuut droog geweest. Dus een paar series kijken, wat dingetjes doen waar ik doordeweeks niet aan toe kom & jullie op de hoogte houden, is mijn dag vandaag. Vanavond ga ik met twee andere meiden naar de bioscoop! :)
Kwaheri! (doeeeei)
Het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat ik iets heb geschreven en het is dan ook gelijk zo dat ik al helemaal weer moet nadenken over wat ik nou eigenlijk precies heb gedaan.
Zaterdagavond gingen we met alle meiden van het huis stappen. Dat was erg gezellig en leuk! Jammer dat er weinig tot geen Afrikaanse muziek was, maar gewoon top 40 muziek. Voor ons heel leuk natuurlijk omdat wij dat ook kenden, maar had me ook wel erg verheugd op een paar schuddende kontjes en losvliegende heupen, haha. Onze vaste taxichauffeur haalde ons op en bracht ons weer veilig naar huis. Toen ik op de klok keek was het alweer half 4 en bedachten wij ons toen dat de zondagochtend naar de kerk toch niks ging worden. Daarom sliepen we de volgende morgen dus ook wat langer uit en was het alweer middag toen ik aan het ontbijt zat. We hebben deze zondag dan ook weinig gedaan aangezien het ook wel fijn was om een keertje niet zo veel te doen. Uiteindelijk hebben we toch om half 4 nog besloten om wat te gaan drinken bij het Mount Meru hotel. Helaas zat zwemmen er niet in omdat het weer niet zo goed was. Hier heb ik met drie andere meiden wat gedronken en gegeten en verder ’s avonds wat spelletjes gedaan. Maandag zou de eerste stagedag zijn dus ik dook dan ook weer vroeg mijn bedje in!
De volgende dag was het zo ver: de eerste dag bij Ajabu Adventures. Een Nederlands safaribedrijf, gespecialiseerd in privéreizen naar Tanzania. Hier gaan Laura en ik de komende 7 weken werken. Het kennismakingsgesprek was erg leuk en ik voelde me gelijk welkom. We werden de volgende dag al gelijk uitgenodigd om een kijkje te gaan nemen in de omgeving. Hier zijn we naar verschillende lodges en campsites geweest. Nu hebben we dus ook een beter beeld van Tanzania, de accommodaties en het mooie landschap. Het waren twee leuke dagen. We hebben veel gewandeld: van bananenplantages tot aan bossen met beekjes, met vogels, apen en van alles wat er te zien was. De omgeving was zó mooi en zo anders dan in de stad! Het echte Afrika kwam hier veel meer naar voren, ik genoot van elk moment.
Ook zijn we nog naar een dorpje geweest van de Masai (stam) en hebben we hier mogen zien hoe de mensen hier leven. Zij leven hier nog zo traditioneel, ongelofelijk. Om water te halen moeten ze dan ook vaak ver lopen en veel moeite doen. In verband met de grote droogte waren er helaas bij deze stam ook al tien koeien overleden. Verder hebben mannen hier vaak meerdere vrouwen. Daar zal de Nederlandse man vast jaloers op zijn ;). En zo zijn er nog vele andere dingen die ik toen gehoord heb, erg interessant. Het welkom was hier ook heel warm en iedereen ging voor ons zingen en dansen. Ze wilden graag dat we met hun op de foto gingen en kregen dan ook een speciale ketting om. Ook kregen we een rondleiding in een van de huizen waar een Masai vrouw woont, erg speciaal. Mijn ogen moesten ongeveer 5 minuten wennen aan het donker, maar daarna kon ik dan ook zien hoe het ervan binnenuit zag. Heel bizar om te horen allemaal en ergens weet je wel dat het zo gaat, maar als je het dan van zo dichtbij meemaakt is het toch anders.
Toen we weer op weg naar huis waren kwamen we olifanten en giraffen tegen! Hele kuddes bij elkaar. Een olifant stak zelfs de weg over. En REUSACHTIG dat die was! Zonder ook maar een nationaal park in te gaan of wat dan ook, ze stonden daar gewoon. Ongelofelijk om te zien, zo mooi! En dan heb ik nog niet eens écht een safari gehad. Dat voelde wel heel speciaal en we waren dan ook erg enthousiast naar alles wat we hebben gezien. Veel nieuwe indrukken weer.
Later die avond was er een groot feest in de tuin. De moeder van de eigenaresse van dit huis werd 100. Ze zag er niet uit als 100 en misschien was ze wel 89, 98 of 108? Wie zal het weten. In die tijd hadden de mensen hier ook nog geen ID kaart of wat dan ook. Maar leuk dat er werd gevierd dat ze 100 was geworden haha. De hele tuin werd omgebouwd, er kwam zelfs een zangkoor. Er waren heel veel mensen en er was heel veel eten. Het was feest! Als klap op de vuurpijl werd een geit binnen gereden die eerder die middag met liefde was afgeslacht en dan ook eerst in onze tuin heeft gehangen aan een draadje. Maar dit was hét toetje, een echte traditie hier. Daarna konden de mensen gaan dansen en begon het pas eigenlijk echt. Alles werd in Swahili vertelt dus ik verstond er allemaal weinig van, maar toch leuk om weer te hebben meegemaakt!
Die dag daarna was dus eigenlijk pas mijn eerste echte werkdag. Het kost ons een uur om met de dala dala (dat kleine busje waar iedereen in wordt gepropt), naar werk te komen. Het ging eerder die keren allemaal goed. Tot deze dag. We werden zo maar ergens gedropt in de middle of no where en we hadden geen idee waar we waren. Iedereen keek ons aan en toen we de weg vroegen in het Engels begreep niemand ons. Ook weer een ding: een Engelssprekend land, maar vrij weinig mensen die Engels kunnen. Uiteindelijk zei een man dat het naar links was, terwijl de andere man zei dat het naar rechts was. Chaos dus haha. We probeerden rustig te blijven maar aan Google Maps heb je ook hier niet echt wat en bovendien als je laat zien dat je een Iphone 6 hebt, loop je wel erg met je spullen te koop. Toen ineens kwam onze redder in nood aanlopen. Een Masai man die we wel vertrouwden. Hij ging dan ook mee met ons in een busje en we werden vervolgens weer overgezet in een ander busje.
Ik wil dan ook even terugkomen op mijn eerdere blog waarin ik zei dat alles meeging in de dala dala. Het record van deze dala dala waar we ingingen was dat we met 32 mensen erin zaten! Terwijl er altijd maar 9 stoeltjes zijn hé. En dan is het regenseizoen hier begonnen, liepen we al een halfuur in de regen als twee verzopen katjes en moesten we ook nog opgepropt in dat busje. Het was dan maar zo. Achteraf lachen we er heel erg om. We vertelden dat we er 1 stop NA de airport uit moesten. Maar toen we bij het vliegveld waren werden we er daar eigenlijk uitgegooid. Toen zijn we dat stuk ook maar weer gaan lopen. Naast een grote weg waar wel 80 wordt gereden of harder, in de drek omdat het zo hard regende en iedereen die ongeveer toeterde met het idee: wat doen jullie hier? Gelukkig kwam onze baas ons tegemoet rijden en konden we warm mee met hem in de auto. Eenmaal aangekomen (2 uur later) kon onze werkdag beginnen. Hoewel het begin van de dag dus niet zo goed was, heb ik mij die dag erg goed vermaakt. We zijn gelijk begonnen aan de opdrachten en ’s middags klaarde het alweer op buiten en scheen de zon.
’s Avonds was mijn eerste les Swahili (taal hier). Nou ik bak er echt helemaal niks van en kan alleen hoi, doei, bedankt en nee zeggen. Maar goed volgende week weer een poging!
Vrijdag werden we opgehaald door een collega. Hoefden we de hele tocht niet weer te doen haha. Dat was erg fijn en een fijne werkdag weer gehad. ’s Avonds zijn we met een paar meiden weer uiteten geweest. Vandaag regent het de hele dag. Het is volgens mij nog geen minuut droog geweest. Dus een paar series kijken, wat dingetjes doen waar ik doordeweeks niet aan toe kom & jullie op de hoogte houden, is mijn dag vandaag. Vanavond ga ik met twee andere meiden naar de bioscoop! :)
Kwaheri! (doeeeei)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
