Masai markt, lokaal feest & 'on top of the world'
Door: Judith
Blijf op de hoogte en volg Judith
19 November 2017 | Tanzania, Arusha
Hoi hoi!
Zijn we weer met een nieuw verhaal! Inmiddels is het alweer meer dan 3,5 week geleden dat ik de kou in Nederland achter mij liet en vertrok naar de zon. Ik zou verder gaan met waar ik de laatste keer was gebleven. Dat was de regenachtige zaterdag (ja, ook wij hebben regen), waarop ik eigenlijk niks heb gedaan. Het plan was wel om ’s avonds naar de bioscoop te gaan. Eenmaal aangekomen bij de bioscoop draaide de film die we graag wilden zien opeens niet meer. Daarom maar (weer) alleen uiteten geweest, maar ook niet verkeerd. En je zou denken: die gaat afvallen en eet alleen maar rijst met bonen hier in Tanzania. Maar helaas, dit is niet het geval. Uiteten, lunchen, ja hoor allemaal leuke dingen. Sporten? Niet eens sportkleding bij me… Maar goed. We waren eigenlijk na het eten alweer moe van de hele week en van het enige wat we op die dag hadden gedaan dus zo speciaal was mijn zaterdagavond niet.
De dag erna was het weer ook nog wel slecht. Daarom zijn we meegegaan met onze moeder van het huis naar de kerk. Ja hoor wie bedenkt het, Judith naar de kerk. Het gebeurde toch echt. Een kerkdienst van 2,5 uur in het Swahili met een gospel zingend en swingend koor. Leuk om meegemaakt te hebben. Helaas was alles weer in het Swahili dus geen idee wat er allemaal werd gezegd maar een leuke zondagmiddag besteding voor een keer. Verder ook die dag niet zo veel gedaan (saai hé).
De dagen erna waren ook gewoon weer werken en werken en werken. Zoveel spannends maak ik dus niet mee. Maar het werk hier vind ik wel echt heel leuk! Dus daar ben ik blij om. ’s Avonds heb ik nog een paar keer Swahili les gehad die week en het ging al iets beter dan de vorige keer. Op woensdagavond was een huisgenootje jarig. Dit werd dan ook groots gevierd! Voor 30 mensen werd er gekookt en er werd de hele avond gedanst. Ook hebben we nog wat Afrikaanse danspasjes geleerd (die ik nu ook al niet meer kan) en voelde ik me verder een stijve hark omdat ik dit keer wel veel heupen heb zien swingen. En dan te bedenken dat mijn verjaardag er ook bijna aan komt… misschien moet ik hier toch maar eens voor gaan oefenen haha ;).
Op vrijdag was het weer rijst met bonen dag --> Wat dus uiteten betekent hier! Met alle meiden van het huis zijn we weer uiteten geweest, een vaste traditie is het ondertussen geworden.
Op zaterdag zijn we naar een echte Masai markt geweest. Hier werden koeien, geiten, ezels en van alles verkocht. Deze beesten werden meegesleept aan de oren, poten, mensen erachteraan rennend omdat er weer wat beesten weg liepen: het gebeurde allemaal! We werden wederom weer door iedereen aangestaard, maar hebben hier leuk rondgewandeld en ik keek zoals gewoonlijk weer mijn ogen uit. Ook hebben we daar nog wat lokaal eten gehad, erg lekker maar wel weer lekker vet. Zoals dat alles hier met veel olie (maar dan ook echt heeeeel veel) wordt bereid.
Daarna was het tijd voor een feest! De baas had ons uitgenodigd omdat er een mijlpijl binnen het bedrijf was bereikt. Al het personeel mocht daarom naar het feest komen. Dit waren voor 99% allemaal locals. Hier hebben we dus ook koe gegeten. Vers van de pers! De kop lag nog ergens in het gras met de overige huid van het beest daarnaast. De ledematen aan stokjes bij het vuur. MMM jammie…! Lekker taai, maar zo heb ik dus ook weer meegemaakt hoe het is om zo een koe te eten. En dat was nog niet alles. Opeens waren er Masai mensen aan het roeren in een pan met bloed en ingewanden en dat vond ik wel even interessant om te bekijken. Ik maakte een praatje met ze en vroeg wat ze aan het doen waren. Ja, dit was één of andere wondersoep. Nou pap, ik zal nooit meer klagen over de soep die jij maakt haha. Deze soep zag er zo wonderlijk uit, dat ik het maar al te graag wilde overslaan. Maar ik moest natuurlijk wel even meehelpen. Voor ik het wist zat ik al in de pan te roeren met een stokje. Ondertussen werd ik uitgelachen door iedereen want er zat eigenlijk weinig beweging in bij wat ik aan het doen was. Het viel nog tegen hoe makkelijk het was dus. Toen het uiteindelijk klaar was heb ik maar even gezorgd dat ik op dat moment ergens anders was. Ik wil graag met de lokale dingen meedoen, maar ik kon me leukere dingen bedenken.
We hebben deze avond wat biertjes gedronken en de Tanzanianen gingen hard met hun speciale eigen (erg dikke pap) bananenbier. Ook zoiets trouwens: je wordt hier doodgegooid met banaan, ik denk dat ik er wel drie op een dag eet, op welke manier dan ook. Maar emmer naar emmer sloegen ze de nodige drankjes achterover en deze kwamen dan ook hard en snel aan. Om 7 uur werd er al volop gedanst! Dus ook maar meegedaan. Eén lied was zo leuk dat deze zes keer achter elkaar gedraaid moest worden. We gingen met z’n allen in het midden staan en een voor een moest er iemand in het midden laten zien wat hij of zij kon. Super grappig en ik heb de hele avond een lach op mijn gezicht gehad. Eén voor één werden het steeds minder Tanzanianen op de dansvloer en om 10 uur was ik ook eigenlijk wel zo moe dat ik ook besloot te gaan slapen. Het feestje was namelijk al vanaf half 4 aan de gang en het is hier om 7 uur al donker dus het voelde ook alsof het erg laat was.
Laura en ik gingen naar onze tent. We zouden hier namelijk verblijven op het terrein in een tentje. Gelukkig was er bewaking. Toen we eenmaal lekker in onze tent lagen en ik om half 11 wel sliep, werd ik om 2 uur schrikkend wakker. Ik hoorde van alles en er gebeurde voor mijn gevoel van alles rondom de tent. De bewaking scheen een paar keer met een zaklamp. Ik wist dat er luipaarden in de buurt aanwezig waren, dus op dat moment moest het wel zo zijn dat er een bij onze tent zat… Ik ben er dus maar in blijven liggen en probeerde te slapen, hoewel dit nu wel een stukje moeilijker was, haha.
De volgende dag hebben we nog met het gezin van de baas ontbeten en zijn we daarna teruggegaan naar ons huis. Het was erg lekker weer en ’s middags hebben we dus ook met veel meiden van hier lekker gezwommen bij een hotel hier in de buurt!
Maandag en dinsdag waren het weer goede werkdagen en zijn we druk geweest met onze opdrachten. ’s Avonds zijn we met alle meiden van het huis naar een filmavond geweest hier in de buurt. Hier was op een scherm de film ‘the Notebook’ te zien. We kregen zelfs gratis popcorn! Dit moet natuurlijk vernoemd worden… ik ben en blijf tenslotte een Nederlander. De avond was erg gezellig!
Vrijdag zijn we naar Moshi gegaan, een plaats hier 1,5 uur vandaan. We gingen hier met negen meiden van ons huis heen. We gingen met de auto erheen, wat alweer een heel avontuur op zich was. Ze hebben hier geen lantaarnpalen, dus de een rijdt met groot licht, de ander zonder licht en het is ook echt pikkedonker. Je ogen doen gewoon pijn van het verschil in licht waar je steeds aan moet wennen. Maar dat was nog niet het enige. Wat ik erger vond was dat onze chauffeur bijna iedereen die ongeveer op de weg reed moest inhalen. Na bijna zelf eerst drie doodervaringen te hebben meegemaakt, maakte we het daarna echt mee. Iemand lag op de weg en was aangereden en dus lag er midden op straat. De auto’s reden gewoon door op één na. Dat soort dingen… als je dan bekijkt hoe dat hier gaat en hoe het in Nederland gaat. Hele andere wereld. Ik was dan ook erg opgelucht toen we goed waren aangekomen in Moshi. We gingen gelijk samen uiteten, erg lekker en weer super gezellig. Daarna zijn we allemaal naar bed gegaan want de dag erna zou de grote dag zijn: op naar de Kilimanjaro!
We zouden de hoogste berg van Afrika dan ook een dagje gaan beklimmen. Helaas niet naar de top, maar dit was al heel wat. In totaal zijn we 7,5 uur onderweg geweest en hebben we 23 km gewandeld, of naja, wandelen… zeg maar klimmen. Het begin liep wel lekker en hadden we praatjes onderweg, maar op een gegeven moment hoe hoger we kwamen, hoe moeilijker het werd. Het ademhalen ging moeizamer, evenals de grote passen die gemaakt moesten worden in combinatie met de hoogte. Uiteindelijk hadden we de eerste stop bereikt. En blij dat we waren! We waren op 2720 meter hoog (in totaal is de Kilimanjaro 5895 meter) #feitjevandedag. Dus we hadden aardig wat gelopen. Daarna gingen we nog even door naar een krater, met mooi uitzicht! Het voelde weer ‘on top of the world’. Ik kreeg weer kippenvel, niet wetende of het van het uitzicht was of toch de koude wind omdat we op zo’n grote hoogte stonden.
Daarna gingen we weer naar beneden want om 18.00 uur moesten we het park weer uit zijn. Nou het leek eerder naar beneden rennen, dan naar beneden lopen. De gidsen hadden hier volgens mij nog wel haast mee omdat we best lang boven waren gebleven. Toen we allemaal de steentjes in de schoenen hadden en onze benen niet meer voelden, waren we gelukkig om 17.30 uur beneden. We did it! We waren heel blij dat we het hebben gedaan. De volgende dag was de spierpijn dan ook bij velen aanwezig. Zaterdagavond zijn we nog uiteten geweest (ja alweer). Daarna zijn we weer vroeg naar bed gegaan omdat we allemaal zo kapot waren.
De volgende dag gingen we naar de hot springs! Een dag om te relaxen. Weer bijna 30 graden op de meter, het zonnetje erbij. En dat op 19 november. Hier hebben we een middag gezwommen in deze warmtebronnen, met een leuk touw erbij waarmee we het water in konden springen. Al met al hebben we ons dus weer prima vermaakt. Daarna gingen we weer terug naar Arusha en hebben we weer met z’n allen gegeten. Dus dat was wat ik de afgelopen tijd heb gedaan. Applausje voor jezelf als je helemaal hier bent gekomen met lezen. De volgende keer zal ik weer proberen het iets in te korten.
Liefs!
Zijn we weer met een nieuw verhaal! Inmiddels is het alweer meer dan 3,5 week geleden dat ik de kou in Nederland achter mij liet en vertrok naar de zon. Ik zou verder gaan met waar ik de laatste keer was gebleven. Dat was de regenachtige zaterdag (ja, ook wij hebben regen), waarop ik eigenlijk niks heb gedaan. Het plan was wel om ’s avonds naar de bioscoop te gaan. Eenmaal aangekomen bij de bioscoop draaide de film die we graag wilden zien opeens niet meer. Daarom maar (weer) alleen uiteten geweest, maar ook niet verkeerd. En je zou denken: die gaat afvallen en eet alleen maar rijst met bonen hier in Tanzania. Maar helaas, dit is niet het geval. Uiteten, lunchen, ja hoor allemaal leuke dingen. Sporten? Niet eens sportkleding bij me… Maar goed. We waren eigenlijk na het eten alweer moe van de hele week en van het enige wat we op die dag hadden gedaan dus zo speciaal was mijn zaterdagavond niet.
De dag erna was het weer ook nog wel slecht. Daarom zijn we meegegaan met onze moeder van het huis naar de kerk. Ja hoor wie bedenkt het, Judith naar de kerk. Het gebeurde toch echt. Een kerkdienst van 2,5 uur in het Swahili met een gospel zingend en swingend koor. Leuk om meegemaakt te hebben. Helaas was alles weer in het Swahili dus geen idee wat er allemaal werd gezegd maar een leuke zondagmiddag besteding voor een keer. Verder ook die dag niet zo veel gedaan (saai hé).
De dagen erna waren ook gewoon weer werken en werken en werken. Zoveel spannends maak ik dus niet mee. Maar het werk hier vind ik wel echt heel leuk! Dus daar ben ik blij om. ’s Avonds heb ik nog een paar keer Swahili les gehad die week en het ging al iets beter dan de vorige keer. Op woensdagavond was een huisgenootje jarig. Dit werd dan ook groots gevierd! Voor 30 mensen werd er gekookt en er werd de hele avond gedanst. Ook hebben we nog wat Afrikaanse danspasjes geleerd (die ik nu ook al niet meer kan) en voelde ik me verder een stijve hark omdat ik dit keer wel veel heupen heb zien swingen. En dan te bedenken dat mijn verjaardag er ook bijna aan komt… misschien moet ik hier toch maar eens voor gaan oefenen haha ;).
Op vrijdag was het weer rijst met bonen dag --> Wat dus uiteten betekent hier! Met alle meiden van het huis zijn we weer uiteten geweest, een vaste traditie is het ondertussen geworden.
Op zaterdag zijn we naar een echte Masai markt geweest. Hier werden koeien, geiten, ezels en van alles verkocht. Deze beesten werden meegesleept aan de oren, poten, mensen erachteraan rennend omdat er weer wat beesten weg liepen: het gebeurde allemaal! We werden wederom weer door iedereen aangestaard, maar hebben hier leuk rondgewandeld en ik keek zoals gewoonlijk weer mijn ogen uit. Ook hebben we daar nog wat lokaal eten gehad, erg lekker maar wel weer lekker vet. Zoals dat alles hier met veel olie (maar dan ook echt heeeeel veel) wordt bereid.
Daarna was het tijd voor een feest! De baas had ons uitgenodigd omdat er een mijlpijl binnen het bedrijf was bereikt. Al het personeel mocht daarom naar het feest komen. Dit waren voor 99% allemaal locals. Hier hebben we dus ook koe gegeten. Vers van de pers! De kop lag nog ergens in het gras met de overige huid van het beest daarnaast. De ledematen aan stokjes bij het vuur. MMM jammie…! Lekker taai, maar zo heb ik dus ook weer meegemaakt hoe het is om zo een koe te eten. En dat was nog niet alles. Opeens waren er Masai mensen aan het roeren in een pan met bloed en ingewanden en dat vond ik wel even interessant om te bekijken. Ik maakte een praatje met ze en vroeg wat ze aan het doen waren. Ja, dit was één of andere wondersoep. Nou pap, ik zal nooit meer klagen over de soep die jij maakt haha. Deze soep zag er zo wonderlijk uit, dat ik het maar al te graag wilde overslaan. Maar ik moest natuurlijk wel even meehelpen. Voor ik het wist zat ik al in de pan te roeren met een stokje. Ondertussen werd ik uitgelachen door iedereen want er zat eigenlijk weinig beweging in bij wat ik aan het doen was. Het viel nog tegen hoe makkelijk het was dus. Toen het uiteindelijk klaar was heb ik maar even gezorgd dat ik op dat moment ergens anders was. Ik wil graag met de lokale dingen meedoen, maar ik kon me leukere dingen bedenken.
We hebben deze avond wat biertjes gedronken en de Tanzanianen gingen hard met hun speciale eigen (erg dikke pap) bananenbier. Ook zoiets trouwens: je wordt hier doodgegooid met banaan, ik denk dat ik er wel drie op een dag eet, op welke manier dan ook. Maar emmer naar emmer sloegen ze de nodige drankjes achterover en deze kwamen dan ook hard en snel aan. Om 7 uur werd er al volop gedanst! Dus ook maar meegedaan. Eén lied was zo leuk dat deze zes keer achter elkaar gedraaid moest worden. We gingen met z’n allen in het midden staan en een voor een moest er iemand in het midden laten zien wat hij of zij kon. Super grappig en ik heb de hele avond een lach op mijn gezicht gehad. Eén voor één werden het steeds minder Tanzanianen op de dansvloer en om 10 uur was ik ook eigenlijk wel zo moe dat ik ook besloot te gaan slapen. Het feestje was namelijk al vanaf half 4 aan de gang en het is hier om 7 uur al donker dus het voelde ook alsof het erg laat was.
Laura en ik gingen naar onze tent. We zouden hier namelijk verblijven op het terrein in een tentje. Gelukkig was er bewaking. Toen we eenmaal lekker in onze tent lagen en ik om half 11 wel sliep, werd ik om 2 uur schrikkend wakker. Ik hoorde van alles en er gebeurde voor mijn gevoel van alles rondom de tent. De bewaking scheen een paar keer met een zaklamp. Ik wist dat er luipaarden in de buurt aanwezig waren, dus op dat moment moest het wel zo zijn dat er een bij onze tent zat… Ik ben er dus maar in blijven liggen en probeerde te slapen, hoewel dit nu wel een stukje moeilijker was, haha.
De volgende dag hebben we nog met het gezin van de baas ontbeten en zijn we daarna teruggegaan naar ons huis. Het was erg lekker weer en ’s middags hebben we dus ook met veel meiden van hier lekker gezwommen bij een hotel hier in de buurt!
Maandag en dinsdag waren het weer goede werkdagen en zijn we druk geweest met onze opdrachten. ’s Avonds zijn we met alle meiden van het huis naar een filmavond geweest hier in de buurt. Hier was op een scherm de film ‘the Notebook’ te zien. We kregen zelfs gratis popcorn! Dit moet natuurlijk vernoemd worden… ik ben en blijf tenslotte een Nederlander. De avond was erg gezellig!
Vrijdag zijn we naar Moshi gegaan, een plaats hier 1,5 uur vandaan. We gingen hier met negen meiden van ons huis heen. We gingen met de auto erheen, wat alweer een heel avontuur op zich was. Ze hebben hier geen lantaarnpalen, dus de een rijdt met groot licht, de ander zonder licht en het is ook echt pikkedonker. Je ogen doen gewoon pijn van het verschil in licht waar je steeds aan moet wennen. Maar dat was nog niet het enige. Wat ik erger vond was dat onze chauffeur bijna iedereen die ongeveer op de weg reed moest inhalen. Na bijna zelf eerst drie doodervaringen te hebben meegemaakt, maakte we het daarna echt mee. Iemand lag op de weg en was aangereden en dus lag er midden op straat. De auto’s reden gewoon door op één na. Dat soort dingen… als je dan bekijkt hoe dat hier gaat en hoe het in Nederland gaat. Hele andere wereld. Ik was dan ook erg opgelucht toen we goed waren aangekomen in Moshi. We gingen gelijk samen uiteten, erg lekker en weer super gezellig. Daarna zijn we allemaal naar bed gegaan want de dag erna zou de grote dag zijn: op naar de Kilimanjaro!
We zouden de hoogste berg van Afrika dan ook een dagje gaan beklimmen. Helaas niet naar de top, maar dit was al heel wat. In totaal zijn we 7,5 uur onderweg geweest en hebben we 23 km gewandeld, of naja, wandelen… zeg maar klimmen. Het begin liep wel lekker en hadden we praatjes onderweg, maar op een gegeven moment hoe hoger we kwamen, hoe moeilijker het werd. Het ademhalen ging moeizamer, evenals de grote passen die gemaakt moesten worden in combinatie met de hoogte. Uiteindelijk hadden we de eerste stop bereikt. En blij dat we waren! We waren op 2720 meter hoog (in totaal is de Kilimanjaro 5895 meter) #feitjevandedag. Dus we hadden aardig wat gelopen. Daarna gingen we nog even door naar een krater, met mooi uitzicht! Het voelde weer ‘on top of the world’. Ik kreeg weer kippenvel, niet wetende of het van het uitzicht was of toch de koude wind omdat we op zo’n grote hoogte stonden.
Daarna gingen we weer naar beneden want om 18.00 uur moesten we het park weer uit zijn. Nou het leek eerder naar beneden rennen, dan naar beneden lopen. De gidsen hadden hier volgens mij nog wel haast mee omdat we best lang boven waren gebleven. Toen we allemaal de steentjes in de schoenen hadden en onze benen niet meer voelden, waren we gelukkig om 17.30 uur beneden. We did it! We waren heel blij dat we het hebben gedaan. De volgende dag was de spierpijn dan ook bij velen aanwezig. Zaterdagavond zijn we nog uiteten geweest (ja alweer). Daarna zijn we weer vroeg naar bed gegaan omdat we allemaal zo kapot waren.
De volgende dag gingen we naar de hot springs! Een dag om te relaxen. Weer bijna 30 graden op de meter, het zonnetje erbij. En dat op 19 november. Hier hebben we een middag gezwommen in deze warmtebronnen, met een leuk touw erbij waarmee we het water in konden springen. Al met al hebben we ons dus weer prima vermaakt. Daarna gingen we weer terug naar Arusha en hebben we weer met z’n allen gegeten. Dus dat was wat ik de afgelopen tijd heb gedaan. Applausje voor jezelf als je helemaal hier bent gekomen met lezen. De volgende keer zal ik weer proberen het iets in te korten.
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
